کد مطلب:36711 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
اتجعل فیها من یفسد فیها و یفسك الدماء و سخن نسبخ بحمدك و نقدس لك.[2]. آیا تو می خواهی موجودی را بیافرینی كه بالقوه گناهكار و خونریز و فاسق و فاجر است. در حالی كه ما پاكیم و تو را به پاكی می ستاییم. خداوند فرمود كه من چیزی می دانم كه شما نمی دانید. [صفحه 246]
گناهان برای افراد بر حسب وضعیتی كه در سلوك دارند، نقشهای متفاوت خواهد داشت. همچنین صغیره و كبیره بودن گناهان نیز بسته به نگاهی است كه نسبت به آن گناه وجود دارد. امیرالمومنین (ع) فرموده اند كه بزرگترین گناهان آن گناهی است كه صاحبش آن را كوچك بشمارد.[1] یعنی كوچك یا بزرگ بودن گناه به حجم یا شكل آن گناه بستگی ندارد، بلكه به ماهیت آن مربوط است. از آنجایی كه ماهیت گناه، نافرمانی خدا و بی اعتنایی به اوست، پس اگر آدمی به گناه ظاهرا كوچك خود بی اعتنا باشد یا مفاخره كند، همان گناه ظاهرا صغیره تبدیل به گناه كبیره خواهد شد، یعنی، «استخفاف» گناه صغیره را كبیره می كند. بر همین قیاس كسی كه گناه بزرگی انجام می دهد ولی احساس ندامت شدید به او دست می دهد، آن گناه بزرگ كوچك و بلكه بخشیده خواهد شد. متعاقب پشیمانی و توبه باب توجه و محبت الهی باز می شود و این از حكمتهای خداوند است. در قرآن آمده است كه وقتی خداوند انسان را آفرید، ملائكه گفتند:
صفحه 246.